Mister Mister.

Indonesie!

Ik ben opgehaald door Shireen (vriendin uit den haag). Vanaf Jakarta Airport. Met de bus en trein naar de stad. Veeeel bij te praten, maar zo nu en dan keek ik naar buiten en zag ik wel dat het heel anders was dan Thailand. Meer vuil, krottenwijken en vervallen gebouwen. Ook de buschauffeur hield er zo zijn indonesische rijstijl op na. Jakarta is heel erg heftig. Ik heb nog nooit zoveel verkeer gezien. Brommers, dikke autos, bussen , bemo's , taxi allles. Een herrie dat dat maakt en stof en smog.
Echt even een cultuurschockje.Ook het geld was erg verwarrend... zit ik inneens met briefjes van 500000.

Shireen logeerde bij Femke (ook weer een hagenees) die zich al 10 jaar fulltime bezighoud met het welzijn van apen, honden , katten, en nog een beetje de hele oceaan erbij in Indonesie. Zwaar maar belangrijk en fantastisch werk. Helaas is het erg slecht gesteld met het dierenwelzijn en worden aapjes nog steeds gebruikt om te dansen op straat of als hebbeding thuis in een kooitje.

Dezelfde avond zijn we nog naar een punkconcertje geweeest wat heel gaaf was en de volgende dag hebben Femke en Shireen mij de opvangcentra laten zien en de mensen die daar aan bijdragen. Was een mooie dag.

Shireen had al treinkaartjes naar Jogjakarta geregeld want zoals je al eerder las, Jakarta is nou niet echt een plek om te relaxen.
Ook daar had ze weer een adres/homestay wat was verbonden aan een honden en katten welzijnsorganisatie. ( ze willen geen asiel zijn maar worden het langzaam wel).
Hele lieve mensen en een hele mooie plek tussen het groen aan de rivier.

En die rivier was een beetje de eerste echte aanraking met de indo cultuur voor mij. Elke ochtend zat ik daar aan mijn boekje te lezen en zag ik hoe de rivier werd gebruikt voor het wassen van zichzelf, kleding, afwas, de kippen. Het werd gebruikt als wc en om te vissen, zoals het vroeger ook gebeurde. en ik werd op slag verliefd op het land.

Ja ze rijden als gekken, ja ze gooien alles op de grond, willen constant met je praten en willen nog vaker met je op de foto!
Maar het is mooi, en groen, en vriendelijk en interresant.

Dat met die foto's had ik al gehoord, maar als je niet eens rustig 10 min rond kunt lopen bij een tempel zonder dat je met een kind, familie of 15 giegelende tienermeisjes op de foto moet, ben je het soms wel even zat. Ik deed soms of ik geen engels sprak en liep lief glimlachend door. Je voelt je soms echt een bitch omdat je overal nee op zegt. Nee tegen taxis, armbandjes , kleding, fotos... Maar je went er aan. Je bent nou eenmaal een witte tourist in een land waar ze DOLGRAAG ook zo wit mogelijk willen zijn. En soms leidde het wel tot leuke gesprekjes of situaties. Ook dat ze je de hele tijd Misterrr noemen... heel maf...

Shireen en ik hebben rondgereden, veel gegeten, gekletst en geroddeld (beetje maar), urenlang gewacht op lampionnen die om 23:00 de lucht in zouden gaan met een boeddhistisch festival maar dat om 04:00 s'nachts nog steeds niet was gebeurd en toen naar huis zijn gegaan...(lang maar leuk verhaal).
We hebben gedanst op straat met muziekanten, gezwommen in een natuurbad, we hebben superleuke mensen ontmoet die voor ons kookte en rondom een groot bananenblad als bord op de grond heerlijk hebben gegeten. We hebben jurken geshopt en niet gekocht en toen na heel veel knuffels afscheid genomen en na 10 heerlijke dagen ben ik op de bus gestapt naar Bali.

Ik had een beetje uitgerekend wat ik nog in 12 dagen kon doen. Zo langzaam als dat ik alles in Thailand heb gedaan, zo snel heb ik alles in Bali gedaan. Een strakke planning en een boekje vol tips.

Begonnen in Lovina, noorden van Bali. Samen met stefan (die duitse jongen die ik heb ontmoet in mijn eerste week in thailand). Naar dolfijnen wezen kijken. S'ochtends vroeg op en met 40 andere bootjes dolfijnen kijken. Beetje too much maar het was wel heeeel gaaf.
Hij woont praktisch op Bali en was met de scooter. We hebben alles kunnen bekijken wat ik wou zien. Waterval, kloosters en tempels, hot water springs. En overal kun je even stoppen om een kokosnoot te drinken of gado gado te eten.

Toen ben ik alleen verder gegaan langs de kust. Amed zou een aanrader zijn, een vissersstreek aan zwarte stranden van de vulkaan. Het was daar bloedheet en uitgestorven. En ik heb al heel erg snel besloten om een boot te nemen naar 1 van de Gili eilanden van Lombok. Tegenwoordig kan dat ook vanaf Amed en duurt het maar 50 min om daar te komen. Er zijn 3 eilandjes. 1 voor feesten, 1 met praktisch niets, en 1 ertussenin. En naar die laatste wou ik. Gili Air.

Mooie bungalow met hangmat, ontbijt met fruit, 2 dikke boeken en prachtige witte stranden. Af en toe viel snachts de stroom uit en zag je alle sterren perfect. Het eiland is zo klein dat je er binnen 45 min rondom bent. Ik ben er 3 nachtjes gebleven en heb zoveel mogelijk niets gedaan.
ik heb in 18 uur de hungergames deel 2 uitgelezen...best een prestatie eigenlijk.
En ik ben op een snorkeltripje geweest en heb ik hele grote schildpadden gezien van dichtbij en prachtige vissen. Helaas was het koraal erg aangestast door de lokale visserij die iets met chemische middelen deden en explosieven. Maar nu word daar aan gewerkt.

Ik ben erg onder de indruk van alle dieren die ik zie en hoe mooi alles is.
En aangezien veel lokale mensen een beetje engels spreken helpt ook mee dat ik ze veel kon vragen over hun leven , of hoe zij tegen bepaalde dingen aankeken. En dat realiseer je je weer hoeveel geluk ik heb, en hoe dankbaar ik ben voor mijn leven en gezondheid.

Na de Gili's ben ik in 1 keer doorgegaan naar Ubud. Een stadje met heeeeel veel vegetarische en biorestaurantjes. Bakluststadje.
Mooie rijstvelden en heel erg veel winkeltjes, en je wilt alles hebben!
Stefan en ik hebben een kookklasje gedaan want dat wou ik zowieso doen en hem leek het ook leuk. Helaas wist deze dame niet zo goed wat ze deed en toen ze met pindasaus uit een pakje aan kwam zetten was mijn teleurstelling wel compleet.

Maarja ik heb zoveel bij mensen kunnen logeren dat ik goed bespaard heb en dus ook wel een beetje aan het shoppen ben nu. Heerlijk!

En toen was het al weer tijd om te gaan. Dag Indo.... dag heerlijk eten en lieve gekke mensen. Tot snel!

Hello Bangkok!

Mijn laaste daagjes hier. Het is bekend terein en ik vind Bangkok heel erg leuk. Ik weet de weg en reis gemakkelijk met openbaar vervoer. Er is momenteel een staatsgreep en een avondklok... maar eerlijk gezegd, als een nederlands meisje mij dat niet had verteld in het vliegtuig.. had ik het niet geweten. Je merkt er echt niets van hier.

Tijdens mijn onbijt in een heel leuk vegatentje.. las ik dat ze kookcursussen deden.. even denken. Ja doen!
En het was fantastisch! ik ga jullie snel uitnodigen voor een Thais 12 gangendiner!

Morgen is mijn laaste dag en dan is het voorbij.
Ik heb zin om terug te gaan en jullie allemaal weer te zien.
ik heb zin in kaas brood en wijn!

Bedankt voor het lezen en meegenieten.

kusjes!!